Patron

Król Maciuś I

Mośki, Joski i Srule

Pamiętnik

Dziecko ma prawo
Do bycia tym, kim jest,
Do życia własnym wysiłkiem i własną myślą,
Do poważnego i sprawiedliwego traktowania jego spraw,
Do wypowiadania swoich myśli,
Do upominania się i żądania,
Do protestu,
Do zabawy i rozrywki,
Do własności,
Niepowodzeń i łez,
Oraz do szacunku dla niewiedzy, dla smutku, i dla młodego wysiłku i ufności.

Janusz Korczak

Właściwe nazwisko Henryk Goldszmit, pseudonim Stary Doktor - urodził się w Warszawie 22 lipca 1878 lub 1879r. Zginął w sierpniu 1942 r. zamordowany przez hitlerowców w obozie koncentracyjnym, w Treblince. Pedagog, pisarz, lekarz. W 1911 r. objął dyrekcję Domu Sierot dla dzieci żydowskich, a później także Naszego Domu-sierocińca dla dzieci polskich. Posiadał znakomite wyczucie psychiki dziecięcej, a jego postawa pełna szacunku i zaufania do dziecka stała się podstawą systemu pedagogicznego łączącego zasadę kierowania dziećmi z zasadą ich samodzielności. Samorząd, gazetka dziecięca, a także osobowość wychowawcy były formami pobudzającymi aktywność społeczną dzieci w tym systemie. Żądał równouprawnienia dziecka, poważnego traktowania jego spraw i przeżyć, wychowania w umiłowaniu dobra, piękna i wolności. Swoje zasady wychowawcze J. Korczak wykładał w pismach pedagogicznych, z których najważniejszy jest cykl ,,Jak kochać dziecko`` oraz w Instytucie Pedagogiki Specjalnej i w Wolnej Wszechnicy. W latach 1926-30 redagował ,,Mały Przegląd``- eksperymentalne pismo dziecięce. Prowadził szeroką działalność popularyzatorską w obronie praw dziecka za pośrednictwem radia. Od 1901r. zaczęły się kolejno ukazywać utwory literackie i pedagogiczne Korczaka: Dzieci ulicy, Dziecko salonu, Mośki, Joski i Srule, Józki, Jaśki i Franki, Bobo, Jak kochać dziecko, Sława, Król Maciuś Pierwszy, Król Maciuś na wyspie bezludnej, Bankructwo Małego Dżeka, Kiedy znów będę mały, Prawo dziecka do szacunku , Pedagogika żartobliwa.